woensdag 16 december 2015

Porseleinstiften: gouden stippen en sterren







Gouden stippen en sterren op oud servies.
Ik was al even van plan om het eens uit te proberen.

Bij Piece of Make vond ik een gouden en zilveren porseleinstift.
Leuke feestkleuren vond ik, het is tenslotte december!

Ik ontving het pakketje snel met een alleraardigst kaartje.
Alleen dat is al om blij van te worden vind ik. Ik hou van een persoonlijke tintje bij aanschaf van dingen. (Om de een of andere vage reden krijg ik de foto met het persoonlijke tintje niet geplaatst maar geloof me, het was een leuke tekst op de achterkant).




Ik zocht een oud  wit kop en schotel op en een mok van hetzelfde servies. Ik waste alles goed af. Vervolgens deed ik spiritus op een oude theedoek. Daarmee wreef ik het servies vetvrij. Daarna waste ik alles nog eens af. Toen kon het feest beginnen.


Ruim een minuut goed de stift schudden, wachten tot de inkt in de punt stroomt en tekenen. That's it! Toen ze all drie af waren ging de boel de oven in: 30 minuten op 150 graden (oven niet voorverwarmen) en klaar!







Ze hebben het al twee vaatwasbeurten overleefd, dus dat lijkt een goed teken!

Het schoteltje staat momenteel in de vensterbank en ondersteunt een vetplantje die iets te weinig aandacht had gehad (een prestatie op zich ;-))



 Ik vind zelf de stipjes het leukst geworden.


Al hebben de sterren met kerst ook wel iets, vind je niet?










zondag 13 december 2015

Fotograferen zonder de automatische piloot


Fotograferen en dan zonder de automatische stand op de camera te gebruiken? Dan kan ik niet! Euh kan ik niet? Ik zou niet weten of ik het kan. Ik heb het nooit geleerd en ben er echt nieuwsgierig naar. 

Vooral nu we een nieuwe compact camera hebben aangeschaft (de oude heeft het begeven). De camera heeft tal van instelmogelijkheden en toch zet ik 'm standaard op knop groen, de automatische piloot. Dat kan ook anders, bedacht ik me.

Ik vond via Google een workshop die precies omschreef wat ik zocht, in Rotterdam Zuid. Mooi dichtbij dus. Oma wilde met liefde een extra dagje oppassen , hoera, dus ik boekte maandagavond. Vier dagen later zat ik braaf met camera en notitieboekje bij docent Dick aan tafel. Met mij nog vijf enthousiaste camera-leken.

Dick blijkt behalve verstand van fotograferen ook engelengeduld te hebben. Stap voor stap loodst hij ons door de wereld van diafragma's, sluitertijd, ISO en dat in begrijpbare taal. Een verademing! En na vier uren (die voorbij vlogen) heb ik zowaar het idee dat ik er ietsje van opgestoken heb! We trekken onze jas aan en gaan naar buiten voor het echte werk. Want hey, bij theorie hoort ook praktijk!

We fotograferen zo'n anderhalf uur buiten. De ene na de andere foto 'mislukt' al bedenk ik me later dat mijn lat waarschijnlijk nu toch wat hoger ligt dan voordat ik de workshop ging volgen. Dat wordt oefenen, oefenen, oefenen. En vooral enorm genieten. Want het is leuk! En aanstekelijk ook het enthousiasme van andere cursisten. En zo handig dat ik makkelijk even een vraag tussendoor kan stellen aan iemand die er verstand van heeft en het in 'Jip en Johanneke taal' uitlegt.

Ik word als vanzelf nieuwsgierig naar andere dingen zoals; hoe kies je nou mooie composities en waar kun je allemaal op letten als je een foto maakt?
Wie weet iets voor een vervolg ;-) Nu ga ik lekker aan het experimenteren met de Canon Powershot G16.  

Hier vind je meer info over fotoworkshops Rotterdam voor wie nieuwsgierig is. Tip: via Groupon wordt de cursus ook soms aangeboden dus voor wie, net als ik, enthousiast is geworden: wellicht iets om in de gaten te houden??









woensdag 9 december 2015

Ooooooooo....denneboom



6 december 2015, 15.00 uur: "Maaamaaaa ik ben wakkuh.....

Twee slaperige oogjes kijken me aan als ik de slaapkamer binnen loop.
"Nu kestboom kope?"
Ja lieverd, wij gaan met z'n drietjes een kerstboom kopen!
Jassen aan, sjaal om en in de auto.

Bij aankomst: 
"Oooooo papa kijk! Denneboom!! en lichtjes!!"
We stappen uit de auto en lopen langs de rijen met kersbomen.
Grote, kleine, met net, zonder net, met kluit, zonder kluit. Alles is te koop.

"Oooooo mama, is dat nou?" klinkt het naast me.
"Dat is een meneer in een pak van de kerstman lieverd".
De kerstman wordt van top tot teen geïnspecteerd en ik zie een goedkeurend knikje vanuit m'n ooghoek.

"Ooooo papa kijk nou!" Klinkt het vervolgens. 
"Een hame en pijkers....en was dat nou?"
Papa buigt zich voorover, tilt de verwonderde peuter op.
Dat is een heuze 'kerstboominpakton'. De boom gaat in de ton, krijgt een netje eromheen en daarna wordt met een hamer en spijkers een kruis onder de boom getimmerd. Prachtig vindt meneer het!

"Ooooo heeeeeeel veel pijkers mama, kijk nou, heel veel pijkers".
Een bakje vol spijkers trekt de volledige aandacht van zoonlief.

Even later hebben we een boom uitgezocht, betaald en de boom in de auto geladen. De achterbank naar voren en de autostoel van onze kleine vriend voorin. Dat levert weer een 'ooooooooo' op! 
"Oooooo mama, ik op mama toel!"
Ik zie een grote lach van oor tot oor.
Jep, mama vouwt zich dubbel op de achterbank naast prikkende kerstboom. Mijn twee lieve mannen zitten prinsheerlijk voorin de auto.

Eenmaal thuis blijft meneer verwonderd 'oooo-en'.
Om de boom, de lampjes, de kerstballen, de sterren, het vliegtuigje dat in de boom hangt, en ga zo maar door....

Verwondering, blijdschap en vrolijkheid alom.
Ooooo wat is een kerstboom in huis halen heerlijk dit jaar!










woensdag 2 december 2015

Hulp Sinterklaas

Dinsdagmiddag 1 december, 16.30 uur. Snel de laatste email op m'n werk verzenden, tas inpakken en in de auto op weg naar huis. File levert dit keer 20 minuten vertraging op, wat weinig is in vergelijking met de afgelopen weken.

Iets over half zes rijd ik Rotterdam binnen. Snel een telefoontje naar mijn lief dat ik ietsje later kom. Het is nog voor zessen dus net op tijd om het laatste cadeautje te kopen als hulp Sinterklaas.

Hoera, 17.45! 
Ik parkeer in de Zwart Jan. 
Zet mijn parkeer app aan.
Steek de straat over en.....
Sta voor een dichte Bart Smit.
Sluitingstijd 17.30 uur!

Ik vraag me geïrriteerd af of Bart Smit door heeft dat het bijna pakjesavond is en dat er dus geld te verdienen valt....

Ik baal! Net dat ene cadeautje voor twee hele lieve meisjes heb ik nu niet kunnen kopen. Stel dat het later deze week uitverkocht is?

Niet getreurd, vanochtend  nieuwe poging en dit keer stond ik IN de Bart Smit. Na vijf minuten was ik weer buiten met een schitterend pakketje. Het gewenste cadeautje was er nog :-)

Wat heeft deze hulp Sinterklaas hier van geleerd?
  • geen stress acties meer na werktijd!
  • eerst de openingstijden checken
  • altijd blijven lachen
  • en nog meer wijsheden die elke keer weer blijken te kloppen ;-)
Op naar 5 december!




vrijdag 27 november 2015

Bramenjam!!




De inhoud van dit potje jam was werkelijk om te smullen!
Zelf gemaakte bramenjam van Cindy.

In de Buy Nothing New Maand ruilden we boeken. En bij het boek dat ze me stuurde stopte ze dit fantastische potje jam. Zelfgemaakt! Daar ben ik sowieso dol op.

Op het potje zit een prachtige sticker met de tekst: 'speciale Johanneke Bramenjam'. Helaas werd de sticker in een onbewaakt moment iewat gesloopt door zoonlief. Hij vond 'm blijkbaar ook prachtig..... "Poes mama! In jam". 

Het potje met inhoud heeft eerst een week mooi staan te zijn op de kast. Dat was al genieten (ik dacht er niet aan een foto te maken). Daarna was ik te nieuwsgierig naar de inhoud. We hebben werkelijk gesmuld van de zelfgemaakte bramenjam. Het was op binnen no-time.

Te jammer dat Cindy niet bij me om de hoek woont. Dan zouden we  in de zomer langs fietsen en een potje uit haar kastje aan de straat kopen.....
Nogmaals dankjewel Cindy!










vrijdag 20 november 2015

Inpaklijst peuter Vietnam

Ik ga op reis en neem mee...





Bestemming: Vietnam
Wie gaan er mee: 2 volwassenen en een peuter




Naast onszelf, een goed humeur en een gezonde dosis humor en relativeringsvermogen stond dit op ons inpaklijstje voor de kleine:

  • Slaaptentje : Deryan travel cot 
  • UV zwemshirt
  • Waterschoentjes
  • Uitwasbare zwemluier
  • Zwemband/ zwemarmbanden
  • Zonnehoedje
  • Teva sandaaltjes 
  • Buggy en zonneparaplu
  • Draagzak Manduca
  • Gekleurde stapelbakjes (entertainment dat overal te gebruiken is, op het vliegveld, in het (zwem)bad noem maar op
  • Schepje en hark
  • 3 kleine leesboekjes
  • Klein puzzeltje
  • Kleurboek en stiften
  • Favoriete knuffel (4)
  • Zonnebrand factor 50
  • Muggenprotectie (30% Deet)
  • ORS met sinaasappelsmaak
  • Kinderkoptelefoon
  • Ipad met filmpjes van thuis er op
  • Een pak met pap
  • Korte broeken, sokken, t-shirts, hemdjes, overhemd met lange mouwen
  • Stapeltje luiers voor onderweg (in Vietnam zijn luiers te koop)
  • Primatour
  • Reddingsvestje tot 15 kilo (was licht en toch ook groot om mee te nemen en toch hebben we het vaak gebruikt)
  • Vliegtuiggordeltje (Het Amsafe CARES harnas is een lichtgewicht en compact veiligheidssysteem voor kinderen van 10 tot 20 kg, speciaal gemaakt voor in het vliegtuig. De gordel zorgt voor een veilige zitplaats, zonder te hoeven slepen met een autostoel).







Veel is gewoon te koop in Vietnam. 

Wat ons betreft is een aanrader om in Nederland in je koffer te stoppen:
  • UV zwemshirt
  • Uitwasbare zwemluier
  • Draagzak (Manduca)
  • Deryan Travel Cot
  • Favoriete knuffel. We hebben vier dezelfde knuffels voor als er 1 in de was zit of kwijt raakt. Dit bleek ideaal, omdat na een dag zweten en rondreizen de knuffel wel weer aan een wasbeurt toe was
Sommige dingen hadden we achteraf niet mee hoeven nemen.
  • buggy en zonneparaplu (hebben we alleen gebruikt op de vliegvelden)
  • schepje en hark: voldoende speelgoed en strandspeelgoed te koop in Vietnam, vooral in Hanoi en Hoi An
  • Hemdjes (de zon is erg fel dus shirtjes en overhemdjes beschermen beter tegen de zon)



Johanneke_is_vrij

woensdag 11 november 2015

Eindstand : buy nothing new maand



En toen was het al bijna half november; mijn 'buy nothing new' maand (oktober) is al weer voorbij. Eerder liet ik al weten hoe het me na een week verging. Nieuwsgierig? Check het hier.

Nu de eindstand van oktober 2015.
Ik verklap  meteen: voor mij gold niet echt het spreekwoord; 'een goed begin is het halve werk'. 

De maand zat er bijna op en ik was best trots op mezelf...tot de laatste twee dagen. Toen bezocht ik een beurs en zag de perfecte winterlaarsjes staan....
Toch wil ik mijn poging niet geheel als een fiasco afdoen.

Wat ging goed:

  • Van twee oude bollen spaghetti haakte ik een leuke hangmand. Zo kunnen we weer wat speelgoed opruimen. Twee vliegen in 1 klap.
  • Van de restjes wol van mijn southbay omslagdoek haakte ik anderhalve want. Ja anderhalve....daarna was de blauwe wol op haha. Ik loste het creatief op door twee wanten te haken in verschillende kleursamenstellingen. Benieuwd? Je ziet het hier.
  • Ik gaf een boek weg, stopte er nog een babyknuffeldoekje bij en dat werd een spontane ruilactie! Ik ontving naast een interessant nieuw boek een prachtig potje eigen gemaakte bramenjam! Dankjewel Cindy! Reuze blij mee!
  • Marktplaats leverde een mooi tweedehands speelhuisje voor L op
  • Mijn winterjas kreeg een nieuwe rits van de kleermaker; geen nieuwe winterjas dus. Deze kan nog prima een ronde mee.
  • Ik zocht de babykleren van L uit en gaf ze te leen aan een nieuw klein babyvriendje
  • Een prachtig oud schooltafeltje met stoeltje liep ik letterlijk tegen het lijf en kocht ik voor een prikkie (2ehands dus)
  • Mijn "hey heb ik het echt nodig alarm" werd ontwikkeld. In het begin kocht ik soms bijna iets kleins en goedkoops zonder er bij na te denken. Dat werd anders naarmate de maand vorderde
mijn gehaakte hangmand
speelhuisje van marktplaats

Wat had anders gekund:
  • Ik kon de verleiding niet weerstaan om warme sloffen te kopen en een heerlijk warm berenvelletje (vestje) voor thuis. Had ik die anders ook gekocht? Ja!  
  • Ik kocht bakspulletjes voor koekjes (leuke sterrenvormpjes en een bakstempel) die ik eigenlijk niet echt nodig had maar te leuk vond en niet kon laten liggen. Achteraf had ik spijt....alhoewel....we hadden lol voor 10 met de vormpjes
  • Zoals ik al eerder meldde: ik kocht nieuwe balkontegels; het resultaat is gaaf!
  • Echt opgeruimd heb ik niet
  • En tsja de laatste twee dagen van oktober ging ik de mist in met nieuwe winterlaarzen en een te leuke creatieve beurs waar ik weliswaar niet veel kocht maar wel iets...en echt nodig had ik het niet.
de sterren koekvormpjes die ik kocht

Al met al ben ik toch tevreden. Mijn "heb ik het echt nodig alarm" is beter ontwikkeld. Ik hoor het alarm nu in ieder geval. Soms besluit ik er naar te luisteren en soms niet... En de vraag of het ook anders kan plopt ook steeds vaker op in mijn hoofd. Dat ik alles dus niet volgens het boekje deed vind ik wat minder belangrijk. 

Heb jij meegedaan? En hoe verging het jou?





Johanneke_is_vrij

zondag 8 november 2015

Vingerloze handschoenen


Hoera! Warme handen deze herfst!
Dit voorjaar haakte ik een mooie omslagdoek
Er bleven nog wat restjes wol over.






Nu het herfst is en de winter er aan komt, ging ik op zoek naar een haakpatroon voor wanten. Met dank aan Ingrid van Ingthings vond ik dit leuke patroon van vingerloze handschoenen.

Omdat mijn omslagdoek drie kleuren heeft besloot ik het patroon ook in de drie kleuren te haken. 
Eerst haakte ik de blauwe vingerloze handschoen. Een plaatje vind je niet?

Halverwege handschoen nummer 2 was de blauwe wol op....
Na even dubben en overleg met een vriendin haalde ik de tweede handschoen weer uit. Dit keer begon ik met groen en wisselde daarna af met blauw. Idee hierachter is dat het groene deel onder de mouw van de jas valt. Zo heb ik toch twee handschoenen die aan de bovenkant precies hetzelfde lijen. En zo is de wol die ik over had goed besteed. Dank Anneke voor het meedenken ;-)

Een mooi setje zo samen, vind je niet?







Johanneke_is_vrij

dinsdag 3 november 2015

Tam Coc - Vietnam

Eerder blogde ik al eens over Tam Coc in Vietnam.
Het plaatsje zelf maakte ons weinig enthousiast. We bezochten het puur vanwege de prachtige kartsbergen die daar in het landschap te zien zijn tussen de mooie rijstvelden en prachtige waterpartijen met waterlelies. 
Schitterend!





Gelukkig vonden we na wat zoekwerk nog een aantal leuke plekken in de buurt. 
Allereerst is het echt een aanrader om te fietsen in de omgeving. Het is relatief rustig op de wegen en de omgeving is prachtig zodra je uit het dorpje fietst (niet richting Ninh Binh, de stad er vlakbij, maar richting de ecolodges aan de andere kant van het plaatsje). Je fietst tussen de rijstvelden en dorpjes door.
Wil je fietsen met een kindje achterop? Vraag dan gerust rond voor een kinderzitje. Ons verblijf regelde er 1 in no-time! Een broekriem deed wonderen als vastzet-middel. Een badmat fungeerde als kussentje.



Wij fietsten naar National Park Cuc Phuong
Dit park herbergt een prachtig stuk regenwoud. Op de weg er naartoe bood dat een schitterend uitzicht. Het park zelf is mooi aangelegd en bestaat uit tuinen, vijvers, grotten, vogelspotplekken, boomgaarden en we troffen er voor het eerst een buitenspeeltuin aan!
Wil je het park goed bekijken en grotten van binnen bekijken dan is het aan te raden om in de ochtend te vertrekken om zo voldoende tijd uit te trekken. En zo het heetst van de dag te mijden.

spelen in Cuc Phuong


Ook mooi om te bezoeken als je in Tam Coc bent is de Bich Dong Pagode
Een hele oude pagode gemaakt onder leiding van 2 boeddhistische monniken. Prachtig gelegen in een berg. Via een klein bruggetje (met naast je in het water schitterende waterlelies) loop je onder een oude poort door en betreedt zo het tempelcomplex (niet al te groot). Je klimt omhoog via goed begaanbare oude traptreden. Wij, euh pardon mijn lief, deed het met de kleine op de rug; was even pittig door de hitte en gelukkig niet al te hoog. In de grot boven tref je mooie tempels en beelden aan. Verder is er in de buurt van deze pagode niet veel te beleven. Aan de voet staan wat kraampjes met souvenirs en dat was het wel. En o ja, de fietsenparkeerplaats vraagt een kleine bijdrage om je fiets te mogen stallen. Tsja, allerlei wegen leiden naar een beetje geld verdienen.


Bich Dong Pagode

Eten in Tam Coc deden wij dankzij Tripadvisor vanaf dag 2 bij Bamboo Hut.
Heerlijk Vietnamees eten, vriendelijke eigenaar met jong gezin. Leuk voor L. om met de kindjes te spelen en andersom. Echt een aanrader voor jong en oud!


Bamboo Hut


Natuurlijk maakten we ook een schitterende boottocht in Tam Coc. Hier schreef ik eerder al over in deze blogpost.

Tot slot bezochten we Hoa Lu, een keizerstad van lang geleden (omstreeks 1010) zo'n 12 kilometer van Ninh Binh af. Bij aankomst bleek er niet veel meer over te zijn van deze vroeger ongetwijfeld indrukwekkende plek. We wandelden een half uurtje rond en hadden het toen wel bekeken. Persoonlijk vond ik dit niet echt een aanrader.


Hoa Lu


Een plek die we niet bezochten maar die zeker de moeite waard leek is Hang Mua Peak. De trap met 450 treden leek ons iets te pittig met de hitte en met peuter op de rug. Het uitzicht schijnt er spectaculair te zijn. 

Mocht je naar Tam Coc en omgeving gaan: enjoy! Ik ben benieuwd wat jij er van vindt!

Ps: ben je benieuwd hoe onze inpaklijst er uit zag toen we naar Vietnam vertrokken? Check it out here.



Johanneke_is_vrij

woensdag 28 oktober 2015

Hoge bergen





Het is ochtend. Ik zit met mijn gympen wat te wroeten in de zandbak van een binnenspeeltuin. L is lekker aan het scheppen en kijkt om zich heen.
Zijn oog valt op een jongetje dat een berg zand op een plank schept.

Enthousiast rent hij er op af met zijn schep, gaat aan de andere kant van de plank staan en begint fanatiek ook een berg zand op de plank te scheppen.
De papa van het jongetje merkt het op, kijkt me aan en zegt: "competitiedrang zit er al vroeg in he! Kom op Mees, nu moet jij jouw berg weer hoger maken!"
Ik lach, knik instemmend, zeg dat hij gelijk heeft en moedig L aan om lekker door te scheppen.

Tegelijkertijd vraag ik me in mijn hoofd af: euh hoe komt deze vriendelijke papa erbij dat L bezig is met een wedstrijdje hoogste bergen scheppen? 
Best knap dat deze meneer denkt te weten wat mijn zoon denkt.
Die hele gedachte van wedstrijdje scheppen was helemaal niet bij mij opgekomen...

In mijn beleving was L zonet bezig om net als Mees ook zand op een plank te scheppen en dat een berg te noemen. En volgens mij was L er zonet super trots op dat hij hetzelfde kan. En dat wilde hij graag laten zien.
Ik denk zeker te weten dat mijn zoon in zijn geheel niet bezig was met een wedstrijdje om zijn berg hoger te maken dan die van Mees. Sterker nog, dit soort vergelijking van groter, beter of whatever vertoont mijn peutertje tot nog toe niet. Toch??? 

Of denkt deze mama nu ook te weten wat haar zoon denkt?
Ja stiekem geloof ik dat. 
Haha dat denkt de papa van Mees vast ook. Zo zie je maar dat een ieder vanuit eigen referentiekader een eigen waarheid schept. Het is maar hoe je het bekijkt...

De jongens scheppen heerlijk verder.
Een snotterbel verdwijnt in een blauwe mouw. 
En ik geniet.

NB: de naam van Mees is fictief, het voorval niet


Johanneke_is_vrij

donderdag 22 oktober 2015

Traan

Heel soms lijkt mijn blognaam niet passend
This doesn't make happy....



Ik voel de tranen in mijn ogen branden
Eentje druppelt op mijn wang
De ander tikt zacht op de tafel

Veel herinneringen schieten in plaatjes voorbij
Zij is er niet meer
Mijn herinneringen aan haar wel
Dichtbij nu, soms verder weg 

Dankbaar daarvoor 
Een kleine glimlach 
Dus toch een beetje happy....



Johanneke_is_vrij

zaterdag 17 oktober 2015

Trotse misbaksels



Een regenachtige en koude herfstochtend en nog anderhalf uur voordat we in de auto springen om gezellig bij een vriendin te lunchen en spelen. Wat doe je dan met je kind van twee? Wij kiezen er voor om koekjes te bakken!

Ik opper het idee en alleen al bij het woord koekje schiet het enthousiasme bij zoonlief omhoog. "Ja mama, koekjes!!" 

Op internet snor ik een super gezond koekjesrecept op.
Ik check of alle ingrediënten in huis zijn. 
Keukentrapje erbij, mouwtjes opgestroopt, handen gewassen, weegschaaltje voor onze neus. Opperste concentratie en verwondering voor telkens een nieuwe ingrediënt in de schaal.
De keukenmachine doet braaf haar werk en 10 minuten later ligt er een homp deeg voor onze neus. "Ooo mama een bal!" 
"Ja lieverd, een hele lekkere!"

Nu komt een mooi deel van de klus: het deegrollen. 
Zijn handjes onder de mijne, een stralende trotse blik van zie mij nou, ik kan koekjes bakken! Deeg rollen, vormpjes in het deeg drukken en op dan op de bakplaat leggen. Weer rollen en dan....he wat zegt mama nou? Mag ik het in mijn mond stoppen? Dat lijkt een verrekte goed idee zie ik aan z'n ogen.
Haha het hek is van de dam. Stukje voor stukje verdwijnt er deeg in dat kleine mondje onder geluiden als "mmmmm lekker mama" en "mag ik meer mama?"

Goed dat je van het deeg smulde ventje. 
Het resultaat blijkt namelijk niet om op te eten. De koekjes zien er schitterend uit. Je kan er alleen een ruit mee doorgooien zo hard zijn ze.
Het lijkt hem niet te deren. Hij praat niet de hele dag over mislukte koekjes. Welnee, hij praat over dat hij koekjes kan maken. En dat ie heeeeeel goed deeg kan rollen. En dat het heel lekker was.

Kortom: voor mijn kleine boef geldt niet het resultaat, slechts de ervaring.
Wat kan ik toch veel van hem leren!

Ps: ik vergat foto's te maken van het resultaat en tijdens onze baksessie waren onze handen te vies ;-) 


Johanneke_is_vrij