zaterdag 2 april 2016

Feedback geven : voor super(wo)man met lef





En soms heb ik dan van die dagen dat ik het lastig vind om dingen los te laten. Eventjes terug kostte een week me om diverse redenen enorm veel energie. 
Eén van de redenen was het uitspreken van feedback richting een collega, wat ik echt enorm spannend vond!

Gelukkig waren er die week ook hele waardevolle momenten die energie gaven. Zo werd er aan de andere kant van de wereld een heel lief klein Nederlands-Australisch jongetje geboren :-) Wat een prachtig wonder! En ontvingen we zelf heel verrassend nieuws.

En toch...het blijft een leerproces; feedback geven op gedrag zonder dat het mij persoonlijk raakt. En voor feedback ontvangen geldt stiekem hetzelfde....

Ik was die week in de (on?)gelukkige omstandigheid om de volle laag van een (soort van) collega over me heen te krijgen. 
Eén tel na haar uitval viel ik stil. Toen bedacht ik in die split second een aantal dingen: 

1. en nu is de maat vol! ik pik dit gedrag van haar niet langer! (hoe vaak had ik dit al gedacht bij deze persoon en geen actie ondernomen? Te vaak!)
2. wat is de positieve intentie van mijn collega om zulk gedrag tegen me te vertonen? Ja werkelijk; ik bedacht me dat en was stiekem super trots op die gedachte.
3. hoe blijf ik rustig?

Om bij punt 3 te beginnen; dat ging me niet helemaal af zoals ik graag gewild had. En toch....het ging beter dan ik vooraf dacht. Ik zag mezelf een soort van boven me zweven en naar mezelf kijken terwijl ik alle moed bijeen raapte om feedback te geven. En hoewel ik me inwendig alles behalve rustig voelde zag ik mezelf toch een soort van rustig zitten terwijl ik sprak. 

Punt 2: ik zag eerlijk gezegd niet goed wat de positieve intentie was van haar, dus besloot er naar te vragen. Eureka! Ze gaf antwoord en dat maakte dat ik tenminste iets begrip voor haar gedrag kon opbrengen. (Okay niet helemaal, dat geef ik eerlijk toe en toch ontstond er een aha momentje waardoor ik kon plaatsen dat haar iets dwars zat en waarom)

Punt 1: en eindelijk sprak ik dan naar haar uit wat haar gedrag van dat moment met mij deed, welk effect het op mij had. Helaas lukte het niet om dat te doen zonder dat het me raakte. Ik voelde me toch als persoon aangevallen. 
Wat wel lukte was om feedback te geven over puur dat moment en wat het met mij deed.

Belangrijk resultaat: het luchtte op en klaarde enigszins de lucht tussen ons.
Kortom, ik was achteraf best een beetje happy ondanks dat ik het echt lastig vond. Ik denk omdat ik stiekem ook trots was dat ik eindelijk de moed vond om echt feedback te geven. Aldus Loesje is leven het meervoud van lef en voila, dat toonde ik die dag. 

Mijn werk als oefenarena voor feedback geven. Wat een voorstelling was het die dag in de arena. Pff ik was daarna doodmoe. En bedacht me dat ik dit eigenlijk nauwelijks doe, feedback geven als iets een naar effect op me heeft. Meestal stop ik mijn energie op mijn werk in aardig en enthousiast blijven ....

Het voelt als een soort no go area om dit op te schrijven. Toegeven hoe moeilijk ik het vind om feedback te geven. Het posten van dit blogje is dan ook een lef actie met dank aan iemand die me telkens weer liefdevol aanmoedigt om door te gaan met lef tonen en mild zijn naar mezelf. Dank I. x