This girl is on fire

Halverwege 2017 ging letterlijk bij mij het licht uit.

Ik kon nauwelijks nog prikkels verdragen! Echt, ik kan het niet goed uitleggen maar elk geluid, elke vraag, elke visuele prikkel was me teveel. Ik wilde maar 1 ding: rust! In mijn hoofd, in mijn lijf, in mijn oren, in mijn ogen, in alles!

Ik besloot om de stekker zo ongeveer uit alle stopcontacten te trekken die ik in gebruik had. Het voelde of ik geen andere keuze had op dat moment dan de keuze om goed voor mezelf te gaan zorgen. Over hoe dat allemaal ging, gaat en hoe uitdagend dat af en toe is kan ik heel veel blogs schrijven. Dat doe ik (nu) niet.

Ik wil nu vooral delen dat ik besloten heb om mezelf te ontslaan van allerlei dingen die ik van mezelf moet en vooral te gaan voor datgene waar ik van hou en wat ik belangrijk vind! En ik hou van verbinding met en ontwikkeling van mezelf en andere mensen. Hoe bevrijdend!

Al sinds ik me kan herinneren ben ik altijd oprecht nieuwsgierig naar wat mensen bezig houdt. Als klein meisje maakte ik al snel en vlot contact met mensen en stelde ik honderd en één vragen om te weten wat mensen deden en vooral ook waarom.  

Ik studeerde Culturele Antropologie en Sociologie van het niet westen (volkenkunde). Een studie waarin ik mijn nieuwsgierigheid kwijt kon naar hoe andere mensen leefden en met elkaar omgingen. Het vergrootte letterlijk en figuurlijk mijn wereld.  Later volgde ik de Practicioner en Master NLP opleiding waarin ik leerde om  gesprekspartners te begeleiden bij hulpvragen en het realiseren van geformuleerde outcome en het realiseren van meer keuzemogelijkheden. 

De oprechte interesse in mezelf en anderen, de zoektocht naar verbinding en ontwikkeling maken me blij. Hiervan gaat mijn hart sneller kloppen. En dus ga ik dit jaar ervaren hoe het is om mijn eigen baas te zijn en te doen waar ik van houd; mijzelf en anderen inspireren en begeleiden in het maken van eigen keuzes, de zoektocht naar meer fun en levenskracht en verbinding.

This girl is on fire 💜💜💜💜

What was the turning point in your life?

Precies deze vraag lag vandaag op de tafel naar me te grijnzen. Met dank aan mijn lieve vriendinnetje die me de scheurkalender van Flow 2017 gaf! 

Na even een moment van stilte kwamen er eigenlijk meteen twee turning points in mijn leven op die mijn leven een hele positieve draai gaven:

1. Samen zijn met mijn schatje; dit leert mij elke dag nog zoveel onder meer over Lief hebben, Lef tonen en Genieten van mijn grote en twee kleine schatten.

2. Mijn NLP opleiding, waar ik zoveel leerde onder meer 
- over mezelf, mijn patronen en strategieen die ik onbewust inzet

- Hier daalde het geweldige inzicht in mijn geest en lijf dat ik mijn gedachten gelukkig niet ben, maar dat ik ze slechts heb. 

Goddank! Want een ieder die mij een beetje kent weet dat die gedachtenmachine van mij overuren kan draaien. Dit maakt het leven echt een stukje eenvoudiger voor me...

- En er gaat een wereld voor me open sinds ik aan het stoeien ben met op verschillende manieren naar dingen leren kijken

Kortom: Dankbaar voor beide turning points in mijn leven.

NB: NLP staat voor Neuro Linguistisch Programmeren
  

Feedback geven : voor super(wo)man met lef

En soms heb ik dan van die dagen dat ik het lastig vind om dingen los te laten. Eventjes terug kostte een week me om diverse redenen enorm veel energie. 
Eén van de redenen was het uitspreken van feedback richting een collega, wat ik echt enorm spannend vond!

Gelukkig waren er die week ook hele waardevolle momenten die energie gaven. Zo werd er aan de andere kant van de wereld een heel lief klein Nederlands-Australisch jongetje geboren :-) Wat een prachtig wonder! En ontvingen we zelf heel verrassend nieuws.

En toch...het blijft een leerproces; feedback geven op gedrag zonder dat het mij persoonlijk raakt. En voor feedback ontvangen geldt stiekem hetzelfde....

Ik was die week in de (on?)gelukkige omstandigheid om de volle laag van een (soort van) collega over me heen te krijgen. 
Eén tel na haar uitval viel ik stil. Toen bedacht ik in die split second een aantal dingen: 

1. en nu is de maat vol! ik pik dit gedrag van haar niet langer! (hoe vaak had ik dit al gedacht bij deze persoon en geen actie ondernomen? Te vaak!)
2. wat is de positieve intentie van mijn collega om zulk gedrag tegen me te vertonen? Ja werkelijk; ik bedacht me dat en was stiekem super trots op die gedachte.
3. hoe blijf ik rustig?

Om bij punt 3 te beginnen; dat ging me niet helemaal af zoals ik graag gewild had. En toch....het ging beter dan ik vooraf dacht. Ik zag mezelf een soort van boven me zweven en naar mezelf kijken terwijl ik alle moed bijeen raapte om feedback te geven. En hoewel ik me inwendig alles behalve rustig voelde zag ik mezelf toch een soort van rustig zitten terwijl ik sprak. 

Punt 2: ik zag eerlijk gezegd niet goed wat de positieve intentie was van haar, dus besloot er naar te vragen. Eureka! Ze gaf antwoord en dat maakte dat ik tenminste iets begrip voor haar gedrag kon opbrengen. (Okay niet helemaal, dat geef ik eerlijk toe en toch ontstond er een aha momentje waardoor ik kon plaatsen dat haar iets dwars zat en waarom)

Punt 1: en eindelijk sprak ik dan naar haar uit wat haar gedrag van dat moment met mij deed, welk effect het op mij had. Helaas lukte het niet om dat te doen zonder dat het me raakte. Ik voelde me toch als persoon aangevallen. 
Wat wel lukte was om feedback te geven over puur dat moment en wat het met mij deed.

Belangrijk resultaat: het luchtte op en klaarde enigszins de lucht tussen ons.
Kortom, ik was achteraf best een beetje happy ondanks dat ik het echt lastig vond. Ik denk omdat ik stiekem ook trots was dat ik eindelijk de moed vond om echt feedback te geven. Aldus Loesje is leven het meervoud van lef en voila, dat toonde ik die dag. 

Mijn werk als oefenarena voor feedback geven. Wat een voorstelling was het die dag in de arena. Pff ik was daarna doodmoe. En bedacht me dat ik dit eigenlijk nauwelijks doe, feedback geven als iets een naar effect op me heeft. Meestal stop ik mijn energie op mijn werk in aardig en enthousiast blijven ....

Het voelt als een soort no go area om dit op te schrijven. Toegeven hoe moeilijk ik het vind om feedback te geven. Het posten van dit blogje is dan ook een lef actie met dank aan iemand die me telkens weer liefdevol aanmoedigt om door te gaan met lef tonen en mild zijn naar mezelf. Dank I. x