Het is ochtend. Ik zit met mijn gympen wat te wroeten in de zandbak van een binnenspeeltuin. L is lekker aan het scheppen en kijkt om zich heen.
Zijn oog valt op een jongetje dat een berg zand op een plank schept.
Enthousiast rent hij er op af met zijn schep, gaat aan de andere kant van de plank staan en begint fanatiek ook een berg zand op de plank te scheppen.
De papa van het jongetje merkt het op, kijkt me aan en zegt: "competitiedrang zit er al vroeg in he! Kom op Mees, nu moet jij jouw berg weer hoger maken!"
Ik lach, knik instemmend, zeg dat hij gelijk heeft en moedig L aan om lekker door te scheppen.
Tegelijkertijd vraag ik me in mijn hoofd af: euh hoe komt deze vriendelijke papa erbij dat L bezig is met een wedstrijdje hoogste bergen scheppen?
Best knap dat deze meneer denkt te weten wat mijn zoon denkt.
Die hele gedachte van wedstrijdje scheppen was helemaal niet bij mij opgekomen...
In mijn beleving was L zonet bezig om net als Mees ook zand op een plank te scheppen en dat een berg te noemen. En volgens mij was L er zonet super trots op dat hij hetzelfde kan. En dat wilde hij graag laten zien.
Ik denk zeker te weten dat mijn zoon in zijn geheel niet bezig was met een wedstrijdje om zijn berg hoger te maken dan die van Mees. Sterker nog, dit soort vergelijking van groter, beter of whatever vertoont mijn peutertje tot nog toe niet. Toch???
Of denkt deze mama nu ook te weten wat haar zoon denkt?
Ja stiekem geloof ik dat.
Haha dat denkt de papa van Mees vast ook. Zo zie je maar dat een ieder vanuit eigen referentiekader een eigen waarheid schept. Het is maar hoe je het bekijkt...
Best knap dat deze meneer denkt te weten wat mijn zoon denkt.
Die hele gedachte van wedstrijdje scheppen was helemaal niet bij mij opgekomen...
In mijn beleving was L zonet bezig om net als Mees ook zand op een plank te scheppen en dat een berg te noemen. En volgens mij was L er zonet super trots op dat hij hetzelfde kan. En dat wilde hij graag laten zien.
Ik denk zeker te weten dat mijn zoon in zijn geheel niet bezig was met een wedstrijdje om zijn berg hoger te maken dan die van Mees. Sterker nog, dit soort vergelijking van groter, beter of whatever vertoont mijn peutertje tot nog toe niet. Toch???
Of denkt deze mama nu ook te weten wat haar zoon denkt?
Ja stiekem geloof ik dat.
Haha dat denkt de papa van Mees vast ook. Zo zie je maar dat een ieder vanuit eigen referentiekader een eigen waarheid schept. Het is maar hoe je het bekijkt...
De jongens scheppen heerlijk verder.
Een snotterbel verdwijnt in een blauwe mouw.
En ik geniet.
NB: de naam van Mees is fictief, het voorval niet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten